ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ကံလုိက္ပံုမ်ားကေတာ့ ၁၀ တန္းကုိ ဂုဏ္ထူး ငါးဘာသာျဖင့္ ေအာင္ျပန္သည္။ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း စြမ္း၊ ေဆးကလည္း စြမ္းဆုိေတာ့ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ စြံခ်င္တုိင္း စြံေနေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူေက်ာင္းတက္ရမည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာေတာ့ သူလုိးခ်င္သည့္ မိန္းကေလးမ်ားကုိသာ လက္ခံၿပီး ေရြးလုိးေတာ့သည္။ ခါတုိင္း ပ်ိဳပ်ိဳအုိအုိ ခ်ေသာ္လည္း ခုေတာ့ အပ်ိဳလည္း အပ်ိဳ အသက္လည္း ငယ္မွသာ ခ်သည္။ လုိးလုိ႔ မဝေသာ္လည္း ၿမိဳ႕တက္ၿပီးလွ်င္ သည့္ထက္လွေသာ ေဆာ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရဦးမည္မုိ႔ ေက်နပ္သည္။ ထုိ႔အတူ သူ႔အား သင္ဆရာျဖစ္ခဲ့ေသာ နီလာအား ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ေတာ့လုိသည္။ သုိ႔ႏွင့္ နီလာ့ထံေရာက္ခဲ့သည္။ “သတိရေသးသားပဲေနာ္” “ဆရာမကုိ လာႏႈတ္ဆက္တာပါ” “ေအာ္ တုိ႔ေတာ့ မင္းကုိ သတိရေနမွာပါ” “ကၽြန္ေတာ္က ဆရာမကုိ တစ္သက္တာစြဲသြားေအာင္ ႏႈတ္ဆက္ေပးမယ္” “စကားနဲ႔တင္ ေက်နပ္လွပါၿပီကြာ” “စကားလား တရားလား ဆုိတာကုိေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးခ်ိန္က်ရင္ ဆရာမ သိသြားမွာပါ” “အင္းပါ၊ ၾကည့္ၾကတာေပါ့” “လာပါ ေနရာေကာင္းတဲ့ ဆရာမခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ သြားရေအာင္” ဆရာမခ်ယ္ရီက သူတုိ႔ကုိ ဝမ္းသာစြာပင္ ႀကိဳဆုိပါသည္။ တခါးခ်က္ခ်ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာသုိ႔ပင္ မသြားႏုိင္ေသးခင္တြင္ ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းၾကသည္။ အဝတ္မ်ားခၽြတ္ၾကသည္။ နားလည္မႈအျပည့္ျဖင့္ စကားမေျပာပဲ ဆရာမႏွစ္ဦးကုိ တစ္လွည့္စီျဖဳတ္သည္။ ထြန္းထြန္းကေတာ့ က်င့္သားလည္းရ ေဆးလည္းခ်ထားသူမုိ႔ ၾကာရွည္စြာ ဆြဲထားႏုိင္သည္။ ခ်ယ္ရီသံုးခါ နီလာႏွစ္ခါၿပီး၍ ေမာသြားမွ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ခဲ့သည္။ “မၿပီးေသးဘူးေပါ့” “ကုိယ့္အေၾကာင္းလည္း သိသားနဲ႔” ခ်ယ္ရီက သူ႔လီးကုိ ကြင္းထုေပးရင္း ေမးသည္။ ၿပဲလန္ကာ ရဲတြတ္ေနေသာ လထိပ္ကုိ ခ်ယ္ရီက စုပ္နမ္းလုိက္သည္။ သူမ၏ သြယ္လ်လ် လက္ေခ်ာင္းမ်ားကေတာ့ သူ႔လီးကုိ အျပည့္ဆုတ္ကုိင္ကာ ကြင္းဆက္တုိက္ ထုေပးေနသည္။ ကုတင္ေအာက္သုိ႔ ေခ်ခ်ကာ သူက ကားၿပီး ထုိင္သည္။ ခ်ယ္ရီက ေအာက္မွ ကြင္းထုေပးသည္။ သူက ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိ ဆြဲလွည့္ၿပီး ပါးျပင္ကုိ လီးနဲ႔ ထုိးကစားသည္။ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ လီးနဲ႔ထုိးကစားလုိ႔ အားရေတာ့ စုပ္ခုိင္းသည္။ နီလာက ေမာလြန္းသျဖင့္ ခဏနားေနသည္။ “မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီ မုိ႔လား မသိဘူး၊ နည္းနည္းၾကပ္ၿပီး လုိးလုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ဆရာမ အဖုတ္က” “လာႏႈတ္ဆက္တာဆုိ” “ေက်ာင္းသြားတက္ရေတာ့မယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းပိတ္ပိတ္ခ်င္း ေျပးျပန္လာမွာပါ” “စေမာေလးေတြနဲ႔ ငါတုိ႔ကုိ သတိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး” “အသစ္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အေဟာင္းကုိ မေမ့ပါဘူး ဆရာမရယ္” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ေမာင္ေလး အခုလုိ လာႏႈတ္ဆက္တာကုိပဲ ဝမ္းသာလွပါၿပီ” “ကဲပါ ဆရာမအဖုတ္ကုိ ေနာက္ကေန လွ်ာနဲ႔ ဆြဲေပးမယ္” ခ်ယ္ရီက ကၽြမ္းက်င္စြာပင္ ကုတင္စြန္းတြင္ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းသည္။ ထြန္းထြန္းက ခ်ယ္ရီေနာက္ ဒူးေထာက္ၿပီး အုိးႏွစ္လံုးကုိ ညစ္ကိုင္ လုိက္သည္။ ျဖန္းျဖန္းဟု အုိးကုိ ဘယ္ညာျပန္႐ုိက္သည္။ နည္းနည္းၿဖဲကာ စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ စတင္ကလိသည္။ အုိးေသးေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ မေသးေသာ ခ်ယ္ရီအဖုတ္ကုိ ေက်နပ္မႈရွိေအာင္ လ်က္ေပးၿပီး ေနာက္မွ ရပ္ကာ ဖုိက္လုိက္သည္။ ဖုိက္ရင္း ခ်ယ္ရီ ေမာလာသျဖင့္ ပက္လက္ေနေစကာ အနမ္းမုိးေခၽြရင္း လုိးသည္။ နီလာ သူ ခ်ယ္ရီကုိ အားပါးတရ လုိးေနသည္ကုိ ျမင္သျဖင့္ ေရွာင္သြားေပးသည္။ ခ်ယ္ရီကုိ ေဘးတုိက္ ဆြဲျပန္သည္။ “ကုိယ့္ေပၚကေန တက္ေဆာင့္ပါလား” “အင္း ေဆာင့္ေပးမယ္” ခ်ယ္ရီကုိ အေပၚမွ တက္ေဆာင့္ႏုိင္ဖုိ႔ သူ႐ုိး႐ုိးေလး ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက သူ႔အေပၚ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ တက္ခြသည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးကုိ လက္ျပန္ဆုတ္ကုိင္ကာ သူမအဖုတ္ထဲ ထည့္သည္။ ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴဝင္သြားသည္။ ခ်ယ္ရီက လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက ေခါင္းအံုးျမင့္ျမင့္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ ဝင္ထြက္ လုပ္ေနေသာ လီးကုိ အရသာရွိစြာ ၾကည့္ေနသည္။ “ကုိယ့္ကုိ နမ္းေပးပါဦး” ခ်ယ္ရီက အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်ရင္း ေရွ႕သုိ႔ ကုိင္းၿပီး သူ႔ပါးအား တဖက္စီ နမ္းသည္။ နမ္းေပးရင္း ေဆာင့္ခ်ေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီရင္ေခါင္းထဲမွ လာေသာ ညည္းသံေလး သဲ့သဲ့က သူ႔ကုိ ပုိဆြဲေဆာင္ေနသည္။ သူ႔လီးကုိ ခ်ယ္ရီ၏ ေစာက္အံုတစ္ခုလံုးက ငံုထားသည္။ အုိးျဖင့္ ဖိခ်ထားၿပီး ေရွ႕တုိး ေနာက္ဆုတ္ ပြတ္ေပးသည္။ ခ်ယ္ရီေက်ာကုိ တစ္ဖက္ အုိးကုိ တစ္ဖက္ပြတ္ကာ ဇိမ္ခံသည္။ “အင္း အြန္း အင္း” ဖီးလ္တက္ေနေသာ ခ်ယ္ရီညည္းသံမ်ားကုိ သူရင္ခုန္သည္။ ႏုိ႔မ်ားကုိ ဆြဲယူပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ခ်ယ္ရီသည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိခ်ကာ ဆြဲသည္။ ခ်ယ္ရီ၏ အိုးေသးေသးေလးက သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ အိအိနဲ႔ ဆြဲေနသည္။ သူ အားမရေတာ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီအိုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ရင္း နည္းနည္းၿဖဲကားလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ကေန ပင့္လုိးတက္သည္။ “အင့္ အင့္ အင့္” ခ်ယ္ရီက သူ႔ကုိ ဖက္ရင္း ညည္းသည္။ သူကညည္းေလ အားရေလမုိ႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္တက္သည္။ ေဆာင့္တက္ရင္း ၾကာလာေတာ့ သူခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ဆြဲလွည့္ကာ ေအာက္ကုိ ပုိ႔လုိက္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းလုိးခ်သည္။ ခ်ယ္ရီခါးေလး ေကာ့ေကာ့တက္သြားေအာင္ သူေဆာင့္လုိးသည္။ ေမး႐ုိးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး ခပ္နာနာေလး ဆက္ေဆာင့္ထည့္သည္။ “ကုန္း” သူက ခၽြတ္လုိက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီက ဝပ္ၿပီး ကုန္းေပးသည္။ သူလည္း ခ်က္ခ်င္း ဆက္သြင္းသည္။ ပခံုးကုိင္ကာ ေဆာင့္လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီကိုယ္မ်ား တုန္တက္သြားသည္။ “အြန္႔ အြန္႔” သူကလည္း အားစုိက္သည္။ “အုန္း အု အြတ္” ခ်ယ္ရီမွာ မ်ိဳးစံုေအာင္ ညည္းေနရသည္။ သူ အားရေအာင္ လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီ မနက္ဖန္ ခရီးထြက္မည္။ သူ ေက်ာင္းမတက္ခင္အထိ ခ်ယ္ရီ ျပန္ေရာက္ဦးမည္ မဟုတ္သျဖင့္ သည္ည ခ်ယ္ရီကုိ အားရေအာင္ လုိးရမည္။ ဒါသည္ သူ၏ ခံယူခ်က္။ ခ်ယ္ရီကုိ ေမွာက္အိပ္ကာ လက္ေထာက္ၿပီး ေနခုိင္းသည္။ အုိးပုိေကာ့ တက္လာသည္။ သူက ေနာက္မွ ဆက္လုိးသည္။ “ခ်ယ္ရီ” “ရွင္” “ဖင္လုိးမယ္ေနာ္” “လုိးေလ” ေမွာက္အိပ္ေပးထားေသာ ခ်ယ္ရီ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ငါးမိနစ္ေလာက္ သုတ္ထည့္လုိက္ၿပီးေနာက္ လီးထုတ္ကာ လထိပ္ကုိ တံေထြးဆြတ္ၿပီး ခ်ယ္ရီ ဖင္ေပါက္ထဲသုိ႔ သိပ္ထည့္လုိက္သည္။ “အု…….” သူ႔လီးႀကီးကုိ အတင္းသိပ္ထည့္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီသည္ အံႀကိတ္ကာ ေအာင့္ခံသည္။ လက္မ်ားက အိပ္ရာခင္းကုိ ဆုတ္ထားသည္။ သူကေတာ့ လီးအဆံုးထိ သြင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထပ္အိပ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖင္ကုိ လုိးသည္။ ဖင္ကုိ မနားတမ္း နာရီဝက္ေက်ာ္ လုိးေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီမွာ နာရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ခ်ယ္ရီ ထံမွ အသံမၾကားရေတာ့ သူက ပံုစံေျပာင္းဖုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက ဖားလုိ ေလးဖက္ကုန္းေပးသည္။ သူက ဒူးေထာက္၍ ေအာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးတက္သည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေထြးအျပည့္ ေထြးထည့္ၿပီး လက္မျဖင့္ ႏုိက္ထားေပးသည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခါးေစာင္းကုိကုိင္ကာ ဆြဲစည့္ၿပီး ဆက္လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီ၏ အုိးေသးေသးေလး တုန္ခါမႈ ပုိျပင္းထန္ေအာင္ သူႀကိဳးစားၿပီး လုိးသည္။ လီးေခါင္းက သားအိမ္ကုိ လာလာေဆာင့္ေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီမွာ ေအာ္သံက်ယ္က်ယ္ မထြက္ေအာင္ ေခါင္းအံုးကုိ မ်က္ႏွာအပ္ထားၿပီး ကုိက္ထားသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ လုိးရေတာ့မည္ မဟုတ္ေသာ အဖုတ္ကုိ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အားရေအာင္လုိးေနသည္။ “အူး အူး အူး” အုိးကုိ လက္ဝါးရာမ်ား ထင္က်န္ေအာင္ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ လီးႀကီး တရစပ္ သူမအဖုတ္ထဲ ထုိးဝင္ေနေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္ ေခၽြးမ်ားျပန္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ႏုိ႔ကုိ ညစ္ကစားသည္။ သူမႏုိ႔လည္း ထြန္းထြန္းညစ္၍လည္းေကာင္း စုိ႔၍လည္းေကာင္း ကစားေပးခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ပံုပင္ နည္းနည္းပ်က္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းလုိ စိတ္တုိင္းက်ေအာင္ လုိးေပးႏုိင္သည့္သူ ေနာင္ မေတြ႕မွာ စုိးသျဖင့္ ထြန္းထြန္းစိတ္တုိင္းက် လုပ္ခြင့္ေပးရသည္။ သူမနည္းတူ အျခားေသာ ဆရာမမ်ားကသာလွ်င္ ထြန္းထြန္း၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ လီးကုိ ႀကိဳက္သည္ မဟုတ္။ တရြာလံုးရွိ မိန္းမမ်ား ပ်ိဳပ်ိဳအုိအုိ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္သျဖင့္ ထြန္းထြန္း၏လီး ကုိယ့္အဖုတ္ထဲ ေရာက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးကုိ အျပည့္ေပးရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခုေတာ့ျဖင့္ သူမအဖုတ္တစ္ခုလံုး ပူက်စ္ကာ ခံႏုိင္ရည္ မရွိေတာ့။ သူမ ဘယ္ႏွစ္ခါ ၿပီးသြားၿပီလဲ မမွတ္မိေတာ့။ “ၿပီးေပးေတာ့ေနာ္” “အင္း ၁၀ မိနစ္ေဆာင့္လုိက္ဦးမယ္” ထြန္းထြန္းသည္ သူမကုိ တေစာင္းထားကာ ေဆာင့္သည္။ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက သူမကုိ ပက္လက္ေလး တြန္းလွဲသည္။ သူမ ေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ လီးထိပ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့ထားသည္။ ေလးငါးခ်က္ ကြင္းထုလုိက္ေတာ့ လရည္မ်ား ပန္းထြက္လာသည္။ သူမက ေခၽြးမ်ားျဖင့္ စီးကပ္ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကုိ ဖယ္ရင္း ပါးစပ္ကုိ ဟထားေပးသည္။ လီးက တုန္ခါေနသျဖင့္ လီးရည္မ်ားက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ေက်ာ္ကာ ပါးျပင္ေပၚသုိ႔လည္း လြင့္တက္ကုန္သည္။ ထြန္းထြန္းက လီးတြင္ က်န္ေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိ ညစ္ထုတ္သည္။ တစိစိနဲ႔ ထပ္ထြက္လာေသာ လီးေပါက္ထဲမွ လီးရည္ကုိ ခ်ယ္ရီက ေျပာင္ေအာင္ ဖိစုပ္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီပါးျပင္တြင္ လြင့္ထြက္သြားေသာ လီးရည္မ်ားကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ကာ ပါးစပ္ထဲထည့္သည္။ ခ်ယ္ရီက အကုန္စုပ္ေပးသည္။ ပါးျပင္တြင္ေပေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိေသာအခါ ထြန္းထြန္းက သူမပါးစပ္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ လီးရည္ႏွင့္ တံေတြးမ်ားေရာ၍ သူမက လက္ဝါးေပၚေထြးခ်သည္။ လက္ခုပ္ျပည့္လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။ “အမ်ားႀကီး” “အင္း ျပန္ေသာက္လုိက္” ခ်ယ္ရီသူ သူမလက္ဝါးေပၚ ေထြးခ်ထားေသာ တံေတြးမ်ားေရာေနသည့္ လရည္ကုိ ေသာက္လုိက္သည္။ လက္ဝါးေပၚ ေပေနသည္မ်ားကို လ်က္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ အရမ္းေမာေနသျဖင့္ လွဲခ်သည္။ သူက ဖမ္းယူထားၿပီး ပါးျပင္နဲ႔ လီးေပၚလွဲခ်ေစသည္။ “မင္းအခ်စ္ဆံုးေလးေပၚ အိပ္လုိက္ဦး” လရည္လက္က်န္ျဖင့္ စီးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီပါးျပင္ေႏြးေႏြးႏွင့္ သူ႔လီးေပ်ာ့ေပ်ာ့တုိ႔ အပ္ထားသျဖင့္ သူက ခ်ယ္ရီဆံပင္မ်ား ဖြကစား ေပးရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ၏ ဆံႏြယ္မ်ားၾကား ေဆးလိပ္ေငြ႕ကုိ မႈတ္ထည့္သည္။ ထုိစဥ္ အနားယူေနေသာ နီလာေရာက္လာသည္။ သူ နီလာ၏ အုိးကုိ ဖမ္းဆုတ္ၿပီး ညစ္ကစားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဖက္အိပ္လုိက္သည္။ နီလာက စီးကရက္ကုိ ယူကာ ကုိင္ေပးၿပီး သူေသာက္ခ်ိန္တြင္ ႏႈတ္ခမ္း၌ ေတ့ေပးသည္။ သူက လီးေပၚပါးျပင္အပ္ အိပ္ေနသာ ခ်ယ္ရီ၏ ဆံႏြယ္မ်ားကုိ တစ္ဖက္၊ နီလာ၏အုိးကုိ တစ္ဖက္ ကစားေပးသည္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕မ်ားကုိ နီလာ့မ်က္ႏွာျပင္ဆီသုိ႔ မႈတ္ထုတ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနီးလာေသာ နီလာ၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိ ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႕မ်ားျဖင့္ မႈတ္ၿပီး နမ္းလုိက္သည္။ နီလာက ေဆးလိပ္ကုိ ျပန္ေတ့ေပးသည္။ သူက ေဆးလိပ္ကုိ ႐ိႈက္လုိက္ၿပီးေနာက္ နီလာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္လုိက္သည္။ သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ ပံုပ်က္ကာ တြဲက်ေနေသာ နီလာ၏ ႏုိ႔ကုိ စိတ္တုိင္းက် ညစ္ကစားရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕က ေတာ္ေတာ္ေလး ဝင္သြားသျဖင့္ နီလာေခ်ာင္းဆုိးသည္။ ခ်ယ္ရီလည္း ထၾကည့္သည္။ သူ ေၾကျငာခ်က္ တစ္ခုထုတ္သည္။ “ဒီည ကိုယ္ ခ်ယ္ရီကုိ အျပတ္လုိးမယ္၊ မနက္ဖန္ ခ်ယ္ရီ ခရီး မထြက္ခင္အထိေပါ့၊ ခ်ယ္ရီ ခရီးထြက္သြားၿပီးရင္ေတာ့ တံခါးကုိ အျပင္က ေသာ့ခတ္မယ္၊ က်န္တဲ့ က်ေနာ္ ေက်ာင္းမသြားခင္ ေျခာက္ရက္လံုးလံုး ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ နီလာႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း မီးကုန္ ယမ္းကုန္ လုိးၾကမယ္၊ သေဘာတူလား” “က်မဟာႀကီး စုတ္ျပတ္သတ္သြားမွာေပါ့” “စိတ္ခ်စမ္းပါ အဲဒီအတြက္ ကုိယ့္မွာ နည္းေကာင္းေတြ ရွိပါတယ္၊ ေဟာဒီ ပါးစပ္ေပါက္ကုိ တစ္လွည့္၊ ဖင္ကုိ တစ္ခ်ီ၊ အဖုတ္ကုိ တစ္လွည့္လုပ္ေပးမယ္၊ နည္းကလည္း စံုရမယ္၊ စုတ္ျပတ္သတ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ က်ေနာ္နဲ႔ ေျခာက္ရက္အိပ္ၿပီးတာေတာင္ ေနာက္ေန႔ အပ်ိဳစင္ ဟာေလးနဲ႔ ျပန္တူေစရမယ္” “မိန္းကေလးေတြကုိ အဲလုိ ေခ်ာ့ေခ်ာ့လုိးေနတာပဲ မဟုတ္လား” “မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သူတုိ႔ဘဝရဲ႕ ကြက္လပ္ေလးကုိ ျဖည့္ေပးတာပါ” “ဟြန္း ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္း ရွင့္သေဘာ ရွင့္သေဘာ” “ကဲ ကုိယ္လုိးဖုိ႔ ခ်ယ္ရီ႕အဖုတ္ေလးကုိ ေဟာဒီလွ်ာနဲ႔ သေပးလုိက္ပါဦး” “အင္းပါ”
No comments:
Post a Comment